مارک ها ، سبک ها و قیمت های مختلف هدفون بسیار زیاد است که پیدا کردن یک هدفون مناسب برای شما بسیار دشوار است. ممکن است تحقیقات یا توصیه های دیگران و افراد مشهور هم به شما در انتخاب کمک نکند،با این حساب ،به برگه مشخصات متوسل می شوید و در اکثر اوقات مرور دفترچه مشخصات کار شمارا اصلا راحت نمی کند چراکه بسیار پیچیده و فنی هستند و بعضی مشخصات اصلا تاثیر زیادی بر روی کیفیت هدفون و صدا ندارد.
در این راهنما ، ما اصطلاحات برسی کردی و به شما نشان می دهیم مشخصات اصلی هدفون ها اصلا به چه معناست و آیا اهمیتی دارد که جزو معیار های انتخاب شما باشد یا نه.
1.In-ear
هدفون های in-ear (داخل گوش) که به مانیتور های in-ear نیز معروف هستند،مستقیما داخل مجرای گوش قرار می گیرند که دو مزیت فنی اصلی دارند.نزدیک تر به پرده گوش هستند ،بنابر این می توانند صدای بهتری را ارائه دهند،و ورودی گوش را پر می کنند، بنابر این از ور.د صدای خارجی تا حدی جلوگیری می کنند.
این هدفون ها در اندازه و شکل های مختلف وجود دارند که به شما امکان می دهد بهترین را با توجه به گوش خود انتخاب کنید. دستیابی به تناسب مناسب برای دستیابی به بهترین عملکرد ضروری است.
هدفون های داخل گوش قابل حمل هستند ، بنابراین برای استفاده در حین حرکت یا در باشگاه بدنسازی بسیار راحت هستند. با این حال ، اندازه کوچکتر آنها به این معنی است که آنها نمی توانند عملکرد همه جانبه را مثل یک مجموعه بزرگترایجاد کنند.آنها به دو صورت سیمی و بیسیم ارائه می شوند و هنگام خرید هدفون بی سیم باید توجه بیشتری داشته باشید.
2.On-ear
هدفون های On-ear بر روی گوش قرار می گیرند و مانند هدفون های in-ear صدا را مستقیماً به داخل کانال گوش هدایت می کنند ، اما صداهای خارجی را از بین نمی برند و همچنین ممکن است صدای آن توسط اطراف نزدیک شما شنیده شود.بسیاری این مدل را راحت تر از earbuds می دانند و نسبت به هدفون over-ear گرمای کمتری را در گوش نگه می دارد. با این حال آنها فشار زیادی را به گوش می آورند و در طولانی مدت می توانند باعث ناراحتی گوش شوند.
3.Over-ear
این هدفون ها محیط بیشتری از گوش را می پوشانند.حجم بیشتر آنها فضای بیشتری را برای ایجاد صدای بلندتر و عملکرد باس بهتری را ایجاد می کنند. این هدفون با پوشاندن گوش ، عایق نویز خوبی را ارائه می دهد ، اما بسیار کمتر از سایر فرمت ها قابل حمل است.
با اینکه نمی توان گفت هدفون های over-ear بهتر از سبک های دیگر هستند، ولی در بازار انتخاب بیشتر مشتریان هستند.
پشت باز و پشت بسته
همچنین هدفون هایی را می بینید (مخصوصا over-earها) که به عنوان پشت باز یا پشت بسته عرضه می شوند. این به باز یا بسته بودن قسمت پشت گوشها اشاره دارد. هدفون های "بسته پشت" عایق نویز بهتری را ارائه می دهند و صدای قوی تری شبیه به هدفون های in-ear دارند. هدفون های پشت باز نشت صدای بیشتری دارند و سر و صدای بیشتری را به محیط وارد می کنند ، اما آنچه را که audiophiles اغلب به عنوان صدایی طبیعی تر توصیف می کند ، ارائه می دهد.
4.Driver
درایور مهمترین جزء در یک هدفون است. این یک سیگنال الکتریکی را به فشار صوتی تبدیل می کند ،به عبارت دیگر ، صدا را ایجاد می کند.
درایور ها انواع مختلفی دارند ، اما همه آنها در درجه اول از آهن ربا ، سیم پیچ صدا و دیافراگم تشکیل شده اند. اجزا باعث ارتعاش دیافراگم می شوند و این ارتعاشات امواج صوتی تولید می کنند که گوش ما آنها را به عنوان صدا تفسیر می کند.
در برگه مشخصات هدفون ، Driver قطر دیافراگم را نشان می دهد که بر حسب میلی متر اندازه گیری شده است. به عنوان یک قاعده کلی (همیشه درست نیست ) هرچه درایور بزرگتر باشد ، صدا بهتر است ، مخصوصاً برای عملکرد باس. در هدفون های بزرگتر ، درایو 40 میلی متر یا بزرگتر گزینه خوبی است.
از آنجایی که هدفون های in-ear نمی توانند برای درایور بزرگ مناسب باشند ، بسیاری از آنها از رویکرد دو درایور استفاده می کنند. به جای داشتن یک درایور که تمام محدوده فرکانس را کنترل کند ، یکی مخصوص بم و دیگری برای فرکانس های متوسط و بالا وجود دارد.
5.حساسیت و سطح فشار صدا(SPL)
حساسیت و سطح فشار صدا (SPL) اصطلاحات مرتبطی هستند و ممکن است در برگه های مشخصات هدفون مورد استفاده قرار گیرد. آنها نشان می دهند که صدای هدفون چقدر بلند خواهد شد.
حساسیت نشان می دهد که چگونه یک سیگنال الکتریکی به طور موثر به یک سیگنال صوتی تبدیل می شود. SPL نحوه اندازه گیری حساسیت است و اغلب به صورت دسی بل SPL در هر میلی وات نمایش داده می شود (اگرچه هیچ استاندارد مطلق برای این مورد وجود ندارد).
بیشتر هدفون ها در محدوده 85-120dB SPL در هر میلی وات هستند. تصور می شود که آستانه درد برای سر و صدا در حدود 120 دسی بل است ، در حالی که اداره ایمنی و بهداشت شغلی در مورد خطرات کم شنوایی با قرار گرفتن طولانی مدت در معرض SPL بیش از 85 دسی بل هشدار می دهد.
6.Impedance( مقاومت)
امپدانس اندازه گیری مقاومت الکتریکی است و با اهم نمایش داده می شود. در ساده ترین حالت ، امپدانس بالاتر به معنای مقاومت بیشتر است ، به این معنی که برای هدایت هدفون به قدرت بیشتری نیاز است.
هدفون هایی که برای دستگاه های تلفن همراه طراحی شده اند امپدانس کمتری دارند ( زیر 32 اهم )، بنابراین از انرژی کمتری استفاده می کنند. هدفون های باکیفیت و باکیفیت دارای امپدانس بسیار بالای 120 اهم هستند و برای تغذیه آنها نیاز به تقویت کننده اختصاصی دارد.
جریان الکتریکی باعث ایجاد ارتعاش می شود که به نوبه خود صدا ایجاد می کند. نتیجه این است که هدفونهای امپدانس پایین ممکن است صدای خش خش پس زمینه ای را از خود ساطع کنند. عدم تطابق امپدانس همچنین می تواند مسائل مربوط به عملکرد شود. هنگام استفاده از هدفون با امپدانس بالا با تلفن هوشمند ، یا هدفون با امپدانس کم با سیستم صوتی سطح بالا ممکن است ناسازگاری ایجاد شود. داشتن هدفون مناسب برای تجهیزات صوتی مورد استفاده بسیار مهم است.
7.پاسخ فرکانس(Frequency Response)
پاسخ فرکانسی محدوده فرکانس های صوتی را که هدفون می تواند تولید کند نشان می دهد. با هرتز اندازه گیری می شود ، با کمترین عدد نشان دهنده میزان باس ، و بیشترین آن تا سه برابراست. بیشتر هدفون ها دارای فرکانس پاسخگویی حدود 20 تا 20000 هرتز هستند که با شنوایی انسان مطابقت دارد.
اعداد واقعاً شاخص خوبی برای کیفیت صدا نیستند ، اگرچه می توانند به شما در انتخاب هدفون مناسب برای نوع خاصی از موسیقی کمک کنند. به عنوان مثال ، اگر می خواهید باس زیادی وجود داشته باشد ، باید به دنبال هدفونی باشید که فرکانس باس پایین را پشتیبانی می کند.
8.تحریف کامل هارمونیک (THD)
(TDH) میزان تحریف را در هنگام استفاده از هدفون با صدای زیاد نشان می دهد. همانطور که دیدیم ، هدفون از طریق دیافراگم ارتعاشی درایور صدا تولید می کند. در حجم زیاد ، دیافراگم ممکن است نتواند به اندازه کافی سریع ارتعاش کند و در نتیجه باعث تحریف شود. THD به صورت درصد بیان می شود و هرچه پایین تر باشد بهتر است. THD بیشتر هدفون ها کمتر از 1 TH و مجموعه های بالا رده به طور قابل توجهی کمتر است.
9.حذف نویز(Noise Cancellation)
هدفون های حذف کننده نویز دارای میکروفون و تراشه های الکترونیکی هستند. آنها سر و صدای محیط را ضبط می کنند ، سپس یک موج صوتی معکوس ایجاد می کنند و آن را به هدفون باز می گردانند تا صدا به طور کامل حذف شود. برای فرکانسهای ثابت و کم بهترین کار را می کند و برای فرکانسهای میان برد و بالاتر موثرتر نیست. حذف نویز به شارژ باتری نیاز دارد. اثربخشی آن می تواند از یک مدل هدست به مدل دیگر بسیار متفاوت باشد.
10.جداسازی نویز(Noise Isolation)
هدفون های جداکننده نویز از نظر فیزیکی صداهای خارجی را مسدود می کنند.این مورد برای هدفون های پشت بسته و over-ear و مخصوصا هدفون های in-ear هستند.
جداسازی نویزمنفعل است ، نیازی به منبع تغذیه خارجی ندارد و محدود به فرکانسهای خاصی نیست. همچنین در هدفون های مقرون به صرفه تر از فناوری حذف نویز بیشتر استفاده می شود.
