پروژه مشترک در دانشگاه MIT برای دستکاری رویا به سبک فیلم Inception منجر به تولید پروژه Dormio شد.

آدام هار هوروویتز می‌گوید: "اگر همین الان به شما بگویم که به گربه‌ای فکر کنید که بالای توپ فوتبال ایستاده است، به این موضوع فکر خواهید کرد. هنگامی هم که در حالت نیمه خواب باشید بسیار تلقین پذیر هستید و افکار شما بسیار بصری هستند. اگر در آن لحظه چیزی به شخصی بگویید، به احتمال زیاد او آن را در خواب تجسم می‌کند، یعنی در مورد آن خواب می‌بیند."

به گزارش digitaltrends، هار هوروویتز ۲۷ ساله، یکی از اعضای آزمایشگاه رویا (Dream Lab) است، یک آزمایشگاه در مؤسسه فناوری ماساچوست که زیر نظر پروفسور پتی میس در آزمایشگاه معروف Media Lab در MIT قرار دارد.

برای سال‌ها، Media Lab خانه برخی از غیرمتعارف‌ ترین و مبتکرانه‌ ترین پروژه‌ها در فناوری بوده، خواه یک ماشین جمع شونده باشد که بتواند تنها در یک سوم فضای یک ماشین معمولی پارک کند یا یک سیستم بینایی کامپیوتری که می‌تواند به شما بگوید کدام منطقه شهری ایمن است. برخی از این ایده‌ها دیگر هرگز شنیده نمی‌شوند، اما برخی دیگر مثل Guitar Hero یا Scratch توسط بسیاری از افراد در دنیا استفاده می‌شوند.

اما حتی با توجه به محدودیت‌های آزمایشگاه Media Lab، کار آزمایشگاه Dream Lab به‌طور هیجان‌انگیزی در حال پیشرفت است.

          ساخت دستگاه پوشیدنی برای دستکاری رویا‌

آنچه رهبر پروژه هار هورویتز و تیمی از همکارانش (از جمله محققین، ایشان گروور، پدرو رینولدز کوئلار، توماس وگا، اسکار روزلو، ایال پری، متیو ها، کریستینا چن، ابهی جین و کاتلین اصفهانی) ساخته اند، طراحی یک دستگاه پوشیدنی برای هک کردن رویا‌های شما است.

ایال پری، که به ساخت یک برنامه iOS برای این پروژه، موسوم به Dormio کمک کرد، گفت:" تاکنون تحقیقات خواب به آزمایشگاه‌ هایی با تجهیزات حجیم محدود می‌شد. اما تحولات اخیر در قیمت و در دسترس بودن حسگر‌های زیستی و همچنین ظهور الگوریتم‌ های یادگیری ماشین برای تجزیه و تحلیل جریان داده‌ها، عصر جدیدی را ایجاد می‌کند که در آن، مطالعه خواب در جایی انجام می‌شود که افراد واقعاً در آن می‌خوابند: در خانه‌هایشان."

او افزود: "مغز ما هنوز هم جذاب‌ترین تکه فناوری است که در اختیار داریم و پروژه‌هایی مانند این، می‌توانند به هرکسی اجازه دهند تا از پتانسیل گسترده‌ای که در درون ما نهفته است، استفاده کند."

          نحوه عملکرد دستگاه Dormio

در اینجا نحوه عملکرد Dormio به طور خلاصه آمده است: کاربر یک دستگاه را می‌پوشد که کمی شبیه به یکی از دستکش‌های قدیمی نینتندو پاور متعلق به دهه ۱۹۸۰ است. این دستگاه سیگنال‌ های زیستی را جمع آوری می‌کند و تغییرات را در مراحل خواب دنبال می‌کند. این سیگنال‌ها از طریق دست با استفاده از داده‌های مربوط به تون عضلانی انگشت، ضربان قلب و رسانایی پوست کاربر ردیابی می شوند.

در حالی که ممکن است ما متوجه آن نباشیم، همه این موارد چیز‌هایی هستند که در هنگام خواب تغییر می‌کنند. هنگامی که سیگنال‌ های زیستی به نظر می رسد که سیگنال‌های پایان یک حالت انتقالی خواب را نشان می دهند، دستگاه یک نشانه صوتی پخش می کند و کاربر را کمی بیدار می کند، اما به انداز‌ه ای نیست که او را به حالت بیداری کامل برگرداند. این نشانه صوتی شبیه چیزی است که در فیلم کریس نولان دیدیم.

این نشانه صوتی بلافاصله "پروتکل آغازین" را به ذهن متبادر می کند. آن‌ها به عنوان محتوای جدیدی وارد رویا‌ها می‌شوند و امکان تغییر مسیر رویای یک فرد را فراهم می‌کنند. سپس سیستم خاموش می شود تا زمانی که سیگنال‌های زیستی، سیگنال تغییر دیگری به خواب عمیقتر را نشان دهند و این چرخه تکرار می‌شود.اتفاق شگفت انگیز و واقعاً مهم این است که این دستاورد، کار می‌کند.

البته همانطور که هار هورویتز اشاره می‌کند، برخی از این‌ها نباید چندان تعجب آور باشند، چون مدتی است که محققان می‌دانند می‌توان بذر‌های ذهنی کاشت که قادرند محتویات رویا‌های ما را دیکته کنند، مانند همان گربه‌ای که روی یک توپ فوتبال ایستاده است. اما راهی که آن‌ها در این حوزه پیش می‌رفتند اغلب به طرز ناامید کننده‌ای دقیق نبود.

هار هورویتز گفت: "مردم برای مدت طولانی در تلاش برای کنترل رویا بودند. در آزمایشگاه‌های علوم اعصاب، همه این تلاش‌ها برای تکثیر رویا صورت گرفته، اما آن‌ها به خوبی کار نکرده اند. به نظر من این نتیجه نگرفتن به این دلیل است که آن‌ها به شرکت کنندگان می‌گفتند، خوب، می‌خواهم در خواب اژد‌ها ببینی یا راه حلی برای این مشکل جبری بیابی و سپس ساعت‌ها بعد آن‌ها را به رختخواب می‌فرستند و بعد بیدارشان می‌کنند.

او گفت: "این چرخه ناقص است، زیرا فرصت‌های زیادی برای فراموشی یا افکار مداخله گر در فاصله زمانی بین آموزش و خواب وجود دارد. من این کار را بسیار فشرده‌تر انجام می‌دهم."

ایده هار هورویتز این بود که صبر کند تا افراد از نظر عصبی در حالت خواب قرار گیرند و سپس در آن نقطه "در خواب بلغزند".

در مطالعه‌ای روی ۵۰ نفر که به پایان نامه هار هورویتز تبدیل شد، از دورمیو برای انکوباسیون (نهفتگی) رویا‌های مربوط به درخت در چرت زدن افراد آزمایشی استفاده شد. پس از آن، شرکت کنندگان در طیف وسیعی از آزمایش‌های خلاقیت با مضمون درخت، مانند فکر کردن سریع به کاربرد‌های خلاقانه برای الوار، مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج نشان می‌دهد که Dormio می‌تواند به هدایت رویا‌ها و تقویت خلاقیت بیداری کمک کند.

زیرا شرکت کنندگانی که با انکوباسیون دورمیو به خواب رفته اند، رویا‌های مربوط به درخت را به طور قابل توجهی نسبت به سایر افراد، تجربه کرده اند. آن‌ها همچنین در آزمون‌های خلاقیت نیز بهتر از سایر گروه‌های مطالعه عمل کردند.

مسلما بخش هیجان انگیز‌تر و شاید چیزی که منجر به نتیجه می‌شود، ترکیب محققان از رشته‌های مختلف است. به عنوان مثال، هوش مصنوعی، توسط مجموعه‌ای از محققان با منافع بسیار متفاوت هدایت شد. مثلا بعضی از روانشناسان علاقمند به درک اینکه چگونه مغز انسان توسط مهندسی معکوس کار می‌کندT در این پروژه حضور دارند و برخی دیگر از مهندسین امیدوارند که رایانه‌های متنوع بیشتری را ایجاد کنند.

این کاری که آزمایشگاه رویا MIT انجام داده، یکی دیگر از همگرایی‌های زیبای فناوری را نشان می‌دهد.