در سال ۲۰۲۲، ناسا با پرواز آزمایشی «آرتمیس ۱» اولین گام را برای بازگرداندن فضانوردان به سطح ماه خواهد برداشت.

ماموریت آرتمیس ۱ به زودی اجازه می‌دهد که انسان بار دیگر روی کره ماه قدم بگذارد. در سال ۲۰۲۲ نیم قرن از زمانی که یوجین سرنان، فضانوردآپولو، در سال ۱۹۷۲ به عنوان آخرین انسان روی ماه قدم گذاشت می‌گذرد و از آن زمان تاکنون چیز‌های زیادی تغییر کرده است. در آن سال اولین ماشین حساب علمی دستی عرضه شد، اما اکنون قدرت محاسباتی زیادی در اختیار دانشمندان است.

طبق گزارش اسپیس، سرانجام بشریت دوباره در آستانه خروج از مدار پایین زمین قرار گرفته است. پیش از این تنها چند فضانورد به این موفقیت دست یافته اند که همگی مرد سفیدپوست بودند، اما به زودی اولین زن فضانورد و فضانورد رنگین پوست نیز به این فهرست اضافه می‌شوند. همه این موارد قرار است در برنامه آرتمیس ناسا برای اکتشاف بیشتر سطح ماه انجام شود، اما انجام این کار نیازمند یک سیستم پرتاب کاملاً جدید و البته کمی تمرین است.

          «آرتمیس ۳» ماموریت فضایی و تاریخ ساز انسان روی ماه

در مارس ۲۰۲۲ شاهد پرتاب «آرتمیس ۱» که یک پرواز آزمایشی بدون خدمه است خواهیم بود. در این ماموریت برای اولین بار از سیستم پرتاب فضایی ناسا (SLS) استفاده خواهد شد. SLS موشکی است که فضاپیمای چندمنظوره جدید Orion را در سفری به طول ۳۸۰ هزار کیلومتر به ماه می‌فرستد. اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، در سال ۲۰۲۴ نیز ماموریت آرتمیس ۲ انجام خواهد شد. این ماموریت همه چیز را در مدار زمین آزمایش خواهد کرد تا ناسا برای ماموریت تاریخ ساز «آرتمیس ۳» که فرود روی قطب جنوب است آماده شود.

حتی بدون خدمه هم ماموریت آرتمیس ۱ یک ماموریت رکوردشکن تلقی می‌شود. به گفته ناسا فضاپیمای اوریون بیش از هر فضاپیمای دیگری بدون اتصال به ایستگاه فضایی در فضا خواهد ماند و سریعتر به سمت زمین باز خواهد گشت.

دو تقویت کننده بزرگ و یک بخش هسته پر از ۷۳۳ هزار گالن (۳۳۳۲ لیتر) پیشرانه، پرتابگر‌های آرتمیس را در جو زمین تغذیه می‌کند. پس از ورود به فضا، تقویه کننده‌ها جدا می‌شوند و هسته اصلی نیز از فضاپیمای «اوریون» جدا می‌شود. سپس اوریون در حین استقرار صفحه‌های خورشیدی خود به دور سیاره زمین می‌چرخد. در نهایت، مرحله پیشرانه برودتی موقت برای خارج شدن «اوریون» از مدار و فرستادن آن به سمت ماه آغاز می‌شود.

          بررسی تشعشعات برای بررسی امنیت فضانوردان

وقتی پیشرانه‌های برودتی از فضاپیما جدا می‌شوند یک ماموریت جانبی دیگر را انجام می‌دهند و آن استقرار یک سری از ماهواره‌های کوچک است. آن‌ها ماهواره‌های BioSentinel هستند، که در مدار پایینی زمین قرار می‌گیرند. هدف از این کار مطالعه سطوح تشعشعات و تأثیر آن بر موجودات زنده است. اتفاقی که کمک می‌کند برای ماموریت آرتمیس ۳ فضانوردان با امنیت بیشتری به فضا ارسال شوند.

اوریون پس از جدا شدن پیشرانه‌های برودتی، توسط ماژولی که توسط آژانس فضایی اروپا ساخته شده نیرو می‌گیرد و به جلو حرکت می‌کند. فیلیپ برت، مدیر هماهنگی آژانس فضایی اروپا درباره این ماژول، می‌گوید که علاوه بر تامین نیرو، همچنین مواد مصرفی از جمله آب و اکسیژن را برای خدمه آینده فراهم می‌کند.

آرتمیس ۱ ممکن است خدمه انسانی نداشته باشد، اما روی صندلی فرمانده یک مانکن قرار داده خواهد شد که لباس محافظتی ماموریت‌های بعدی را پوشیده؛ لباس ویژه‌ای که برای محافظت در برابر تشعشعات طراحی شده است. دو حسگر نیز سطوح تشعشع را کنترل می‌کنند.

در ماموریت‌های آرتمیس پیشرانش‌ها تا حد زیادی با ماموریت‌های آپولو یکسان است، اما با این حال، نیم قرن پیشرفت فناوری امکانات جدید را در اختیار فضانوردان قرار می‌دهد. پیشرفت‌های گسترده‌ای در زمینه سلول‌های خورشیدی صورت گرفته و بنابراین فضاپیما بیشترین قدرت خود را از آنجا بدست می‌آورد.

قدرت محاسباتی یکی دیگر از پیشرفت‌های مهم است. فضانوردان آپولو با قدرت محاسباتی کمتری نسبت به حالا به ماه پرواز کردند. این یعنی محاسبات دستی زیادی توسط خدمه انجام گرفت، ولی اکنون کامپیوتر‌های قدرتمند فضاپیما می‌توانند بیشتر کار‌های سنگین را انجام دهند. ماموریت آرتمیس ۱ بین ۲۶ تا ۴۲ روز انجام خواهد شد. حدود ۱ تا ۲ هفته طول می‌کشد تا این فضاپیما به ماه برسد و بین ۶ تا ۱۹ روز در مدار آن باقی خواهد ماند. سپس برای کمک به حرکت ۹ تا ۱۹ روزه خود برای بازگشت به زمین، دوباره به سمت ماه حرکت می‌کند.

         ماموریت های «آرتمیس»؛ پیشرفت فضایی یا حرکت رو به عقب؟

باید گفت که این ماموریت‌ها مخالفان زیادی نیز دارد؛ کسانی که استدلال می‌کنند بازگرداندن انسان به ماه اتلاف وقت، پول و منابع است. آن‌ها می‌گویند ما قبلا این کار را انجام داده ایم و چرا باید به عقب برگردیم. البته این نکته را هم باید در نظر داشت که یک فضانورد طی ۶ ساعت حضور خود در ماه می‌تواند کاری را انجام دهد که یک ربات آن را در ۶ ماه انجام می‌دهد.

فیلیپ برت می‌گوید: "ما می‌خواهیم به صورت دائمی در ماه بمانیم و چیزی پایدار برای بلندمدت بسازیم. به همین منظور، یک مرکز مداری به نام «دروازه» بخش بزرگی از برنامه آرتمیس است. برای درک بهتر می‌توانید «دروازه» را مانند یک ایستگاه فضایی بین المللی، اما در مداری به دور ماه متصور شوید." این مرکز مداری می‌تواند در نوامبر ۲۰۲۴ آماده شود و در نظر گرفته شده که برای ۱۵ سال به فعالیت خود ادامه دهد. امید‌ها بر این است که این مرکز به موقع آماده شود تا خدمه آرتمیس ۳ در آن حضور پیدا کنند.

در نهایت فضای بین زمین و ماه می‌تواند پر از فضاپیما‌هایی باشد که کالا‌ها و فضانوردان را جابه‌جا می‌کنند. جف بزوس، بنیانگذار آمازون و مدیرعامل شرکت فضایی Blue Origin می‌گوید که ماه می‌تواند مکانی برای انجام صنایع سنگین ما باشد. این ایده فضای زندگی روی زمین را آزاد می‌کند و زیرساخت‌های آلوده کننده جو ما را به جایی می‌برد که حتی جو وجود ندارد.

ماه همچنین یک مکان ایده آل برای کاوش عمیق‌تر منظومه شمسی است. زیرا فرار از گرانش ماه شش برابر راحت از فرار از گرانش زمین است. همچنین مقادیر زیادی آب در ماه وجود دارد و این به معنای اکسیژن فراوان است. در واقع، لایه بالایی ماه به تنهایی دارای اکسیژن کافی برای نگهداری ۸ میلیارد انسان برای ۱۰۰ هزار  سال است. به همین دلیل است که کمپ اصلی آرتمیس در قطب جنوبی ماه خواهد بود، زیرا مقادیر زیادی از آب زیادی در آنجا وجود دارد. از طرفی برای پایگاهی که انرژی آن با نور خورشید تامین می‌شود، قطب جنوب جایگاه مناسبی خواهد بود، زیرا در دیگر نقاط ماه فاصله بین روشنایی و تاریکی به دو هفته می‌کشد.