پروژه قطار برقی بدون نیاز به شارژ مجدد باتری از منابع بیرونی با نام قطار اینفینیتی یا قطار بینهایت از سوی شرکت معدنی استرالیایی فورتسکیو آغاز شده است.
سران شرکت معدنی استرالیایی فورتسکیو (Fortescue) در تلاش هستند تا فعالیت‌های این شرکت را از نظر آلایندگی محیط زیست به فعالیت‌هایی پاک تبدیل کنند. فورتسکیو در این راستا چشم‌اندازی را تا سال ۲۰۳۰ میلادی در نظر گرفته است. آن‌ها می‌خواهند با توسعه‌ی رهیافت‌هایی سبز برای فعالیت‌های معدنی خودشان، علاوه بر بهبود شرکت خود از حیث محیط‌زیستی، به جایگاهی برسند که روش‌های سبز خود را به سایر کمپانی‌ها هم بفروشند.
ایده‌پردازی‌های فورتسکیو درزمینه‌ی فعالیت‌های سبز ازطریق یک شرکت زیرمجموعه به نام Fortescue Future Industries در حال گسترش است. این شرکت به‌تازگی یک شرکت فعال در حوزه‌ی خدمات مهندسی و فناوری موسوم به Williams Advanced Engineering را هم به مالکیت خود درآورده است. چند روز پیش، این دو شرکت از نخستین پروژه‌ی مشترک خودشان خبر دادند: ایده‌ی قطاری برقی بدون نیاز به شارژ به روش‌های متداول که برای جابه‌جایی بارهای سنگ آهن طراحی شده است. آن‌ها از این قطار برقی با تعبیر قطار بینهایت یا infinity train یاد کرده‌اند.
خانم الیزابت گینز، مدیر عامل شرکت فورتسکیو می‌گوید:
قطار بینهایت ظرفیت شناخته شدن به‌عنوان کارآمدترین لوکوموتیو برقی متکی به باتری در جهان را دارد. بازتولید برق در بخش‌های با شیب رو به پایین از مسیر قطار، نیاز به نصب زیرساخت‌های تولید انرژی‌های تجدیدپذیر و شارژ مجدد را از میان برمی‌دارد و و ایده‌ی قطار برقی بینهایت را به یک راه‌حل مقرون‌به‌صرفه برای حذف گازوئیل از عملیات ریلی شرکت ما و همچنین از بین بردن انتشار گازهای گلخانه‌ای تبدیل می‌کند.
درحالی‌که جزئیات ناچیزی در این مرحله از پروژه دردسترس است؛ اما این‌گونه به‌نظر می‌رسد که مهندسان فورتسکیو برآوردهای اساسی درمورد وجود مسیرهای سراریزی کافی در حین حرکت قطارهای پر از بار به‌سوی پایین را انجام داده باشند. برپایه‌ی محاسبات آن‌ها، قطارهای پر از بار در مسیرهای با شیب به سمت پایین می‌توانند شارژ شوند. از طرفی قطارها در مسیر برگشت خالی و بسیار سبک‌تر می‌شوند. قطاهاری سبک در مسیر برگشت به معدن، از برق تولیدشده در مرحله‌ی رفت استفاده خواهند کرد؛ بدون اینکه نیازی به شارژ مجدد ازطریق منابع بیرونی پیدا کنند.
پروژه‌ی قطار بینهایت با هدف جایگزینی برخی یا شاید تمامی لوکوموتیوهای دیزلی شرکت فورتسکیو با قطارهای برقی متکی به باتری با استفاده از ترمزهای احیاکننده‌ی خودشان به‌طور کامل شارژ می‌شوند.
آن‌گونه که از توضیحات اولیه‌ی شرکت برمی‌آید، با پروژه‌ی جالبی در نوع خود رو‌به‌رو هستیم. باید منتظر جزئیات بیشتری از پروژه و پاسخ به برخی پرسش‌ها و ابهامات در مراحل بعدی بمانیم. برای نمونه یکی از پرسش‌های اساسی می‌تواند این باشد که پارامترهای توپولوژیکی که قطار بینهایت تحت آن‌ها در صحرای غرب استرالیا فعالیت می‌کند، کدام‌ها هستند؟ آیا چنین ایده‌ای از یک قطار برقی در مناطق مرطوب‌تر و با اصطکاک کمتر نسبت به صحرای غرب استرالیا هم کار خواهد کرد؟ آیا این پروژه، ایده‌ای خاص با شرایط مصرف خاص و یک‌باره و مختص همین معادن است یا در عمل این زمینه را دارد که در بازارهای گسترده‌تر و برای سایر شرکت‌های معدنی مشابه هم را‌ه‌گشا باشد؟ یک پرسش مهم درمورد بهره‌وری پروژه در زمان‌هایی وجود دارد که ما ناگزیر به مقادیری شارژ از منابع خارجی در طی فرایند بارگیری و تخلیه‌ی بار نیاز داشته باشیم؛ آیا سازوکار قطار برقی فوق می‌تواند در آن مواقع کماکان بهره‌وری اقتصادی خود را حفظ کرده و کارامد باشد؟
فورتسکیو فیوچرز پروژه‌های پرشماری درزمینه‌ی صنایع سبز دارد و به‌نظر می‌رسد که روز‌به‌روز ایده‌ها و پروژه‌های جدیدی هم به فهرست آن‌ها اضافه می‌شوند. اوایل زمستان، اخباری درباره‌ی تلاش‌های این شرکت برای بهره‌برداری از اولین کشتی متکی به سوخت آمونیاک در جهان تا پایان سال ۲۰۲۲ میلادی و همچنین کامیون‌های استخراج معدن متکی بر پیل سوختی هیدروژنی و قطارهایی با سوخت آمونیاک منتشر شده بود.
این شرکت خود را به‌عنوان یک بازیگر بزرگ جهانی در تولید و توزیع هیدروژن سبز مطرح کرده است. علاوه بر این، فورتسکیو ساخت کارخانه‌ای در استرالیا را آغاز کرده که پس از راه‌اندازی قادر خواهد بود تا ظرفیت تولید جهانی الکترولیزکننده‌ها را به‌مقدار ۲ برابر افزایش دهد.
